Te vroeg verkocht?

We hebben een fantastisch varkensjaar achter de rug met goede prijzen. Zo kan een varkenshouder toch mooi een financiële buffer opbouwen of zijn bedrijf weer financieel gezond maken. En nog steeds zitten we op de top van de varkenscyclus.

Nu vragen de mensen: ‘Heb je jouw varkenshouderij niet te vroeg verkocht?’ Ik hoef over het antwoord niet lang na te denken: ‘Nee.’ Natuurlijk zijn de prijzen keigoed maar ik heb het bedrijf verkocht in een periode dat de prijzen al een jaar goed waren. Dus ik had destijds mijn besluit ook kunnen uitstellen en dat heb ik niet gedaan. Toen kwam er ook pas animo. Ze zeggen toch altijd: ‘Stop op je hoogtepunt.’ En zoals een adviseur mij vertelde: ‘Als je jouw bedrijf eenmaal te koop hebt gezet, ben je al aan het stoppen.’ Dat klopt; als je eenmaal het besluit hebt genomen om je bedrijf te verkopen, is er geen weg meer terug. Wil je ook niet terug. Ten eerste valt dat besluit niet uit de lucht. Het idee speelt al tijden in je hoofd en dan begint het wikken en wegen en tenslotte het besluit. Dat voelt als een opluchting maar ook een beetje als een rouwproces. Nu denken jullie misschien ook: ‘Je bent gestopt en toch nog een column?’ Er kwam een vraag van de redactie om er toch nog eentje (en ongetwijfeld nog eentje meer) te doen. Ze zeiden het is toch rotweer. Dat klopt, maar dit zijn ook ideale weersomstandigheden om te klussen in mijn nieuwe huis. Veel hoef ik niet te doen, beetje de muren texen en de vloer opschuren en oliën. Dat opschuren en oliën was ook nog een ding. We hebben zeer stabiele varkensprijzen, maar tijdens het schuren mopperde ik dat ik wilde dat mijn schuurmachine ook zo stabiel was. Man, wat zwalkt zo’n apparaat de kamer door. Overal spierpijn van het in bedwang houden van dit steigerende monster. Ik dacht ook even het hele huis te doen voordat ik op vakantie ga. Dat kan gemakkelijk, dacht ik. Plannen? Daar ben ik nooit zo goed in. Midden in de nacht. Nog steeds shitweer, maar de oliedoeken moeten in water gedompeld worden anders kunnen ze spontaan in brand vliegen. Het zou toch zonde zijn voor mijn nieuwe huis. Dat was ik even vergeten. Sta ik voor de deur, sleutel vergeten! Weer op en neer. Twee uur lag ik eindelijk in bed. ‘s

Ze zeggen toch altijd: Stoppen op je hoogtepunt

Morgensvroeg naar de fysio, daarna de tandarts om een tand te trekken. Nu ik 60 jaar ben geweest, beginnen deze hier en daar ook hun grip te verliezen. Vandaag overhuizen en dan hopelijk van het weekend op vakantie. Ik zou naar Portugal gaan met de camper, op bezoek bij ex-collega en ex-columnist William. Maar door het nieuwe huis vertrek ik een week later. Dan is Portugal wel ver. Nu gaan we gewoon Europa in en rijden net zo lang totdat het goed weer is. Misschien komen we dan toch in Portugal uit. Plan ik alles te positief? Mogelijk. Ben ik altijd net op tijd? Mensen die me kennen zullen beamen, die Jan die is nooit te vroeg! Maar dat geldt niet voor mijn besluit om te stoppen. Niet te vroeg geweest. Nee, spijt dat ik in deze goede tijden gestopt ben, heb ik niet.

Jan Vogels
Ex-varkenshouder in Erp www.varkenshotel.com

Tekst: Jan Vogels