Frankrijk of Portugal?

Inmiddels ben ik toegevoegd aan de buurt-app waar ik sinds een maand woon. Ik vroeg of ik me nog voor moest stellen. Dat hoefde niet. Voordeel van dorps wonen.Ondertussen is het EK-voetbal losgebarsten, 2 voetbalpoules ingevuld maar ik kan voorlopig beter niet naar de ranking kijken. Gelukkig had en heb ik meer verstand van het coachen van varkens en personeel.

Ik ben ook weer terug van vakantie in Frankrijk met de camper en zoals ik beloofd had, heb ik de zon meegebracht. De bedoeling was via het westen van Frankrijk met onderweg als lid van de EPP een bezoek in Nantes voor het jaarlijkse EPP Congress, en vervolgens door naar Portugal. Maar de afstand en het weer deden ons besluiten om via het oosten de zon te vangen. Was het goed weer in Frankrijk? Jazeker. Op 3 juni begonnen we met een nachtje op een boerencamping in Groesbeek (we hadden een feestje in Nijmegen). Doorgereden naar de Elzas met als navigatie de buienradar. Komen we aan in Eguisheim; campingpoort dicht. Waren we 10 minuten te laat. De camper geparkeerd op een speciale parkeerplaats voor ons soort mensen: de-altijd-te-laat-en-soms-net-op-tijd komers. Vervolgens hebben we een wandeling door het zeer toeristische en Duits aandoende dorpje gemaakt en we waren die avond niet de enige bezoekers. Er zaten namelijk ook nog zo’n ruim 200 ooievaars. Waren we wel echt in de Elzas? We hadden namelijk nergens, ook niet op de landkaart, deze regio vermeld zien staan. De Elzas in Frankrijk en daar heet het D’alsace; tot zover mijn topografische kennis.
Onze navigatie gaf vervolgens aan dat we na een paar dagen weer beter konden vertrekken richting zuiden. Na 6 uur rijden aangekomen in de regio La Gard in een dal bij rivier de Céze. Ook hier was de receptie gesloten maar de poort open, dus een plekje uitgezocht. Plek genoeg want het bleek dat velen gevlucht waren voor het voorspelde noodweer. Mensen vroegen verbaasd wat wij kwamen doen. ‘Nou…ehh…onze navigatie gaf goed weer aan, daarom!’, antwoordde ik. En zo was het ook, het noodweer bleek een miezer. Na een paar dagen hebben we deze mooie plek weer verlaten voor schitterend weer aan de Middellandse Zee.

Zo ben ik ineens weer terug in de varkenswereld en dat is altijd kei gezellig!

Ondertussen van de diverse landschappen in Frankrijk genoten. Van het ‘Valkenburg’ in de Elzas via arme en somber uitziende plattelandsdorpjes richting de soms decadente Riviera. Op de terugweg, naast natuurlijk de vele druivenvelden, ook meer naar het noorden weer eens koeien buiten zien lopen (het ras Charolais) en grote moderne akkerbouwbedrijven met grote loodsen. Tegenstellingen zijn groot in Frankrijk, zoveel is duidelijk.
Weer terug in Nederland, krijg ik tijdens een bezoek aan een open dag van een varkensbedrijf in Odiliapeel bedankjes voor het mooie weer dat ik meegebracht heb. Ook vragen ze of ik me nu verveel als ex-varkenshouder. Nee hoor, ik ben zelfs op deze open dag aan het ‘werk’. En zoon Jari geholpen met zijn stand van zijn Staldata; ook leuk! Zo ben ik ineens weer terug in de varkenswereld en dat is altijd kei gezellig! Het leven van een ex-varkenshouder hoeft echt niet slecht te zijn. Een beetje het Zwitserleven gevoel maar dan met boerenlogica. En Frankrijk Europees kampioen? Nee, ik ben toch voor Portugal gegaan!

Deze column schreef ik in vakblad nr 2024-6 en op pigbusiness.nl

Jan Vogels
Ex-varkenshouder

Tekst: Jan Vogels

Beeld: Natasja Beverloo