Irritaties.
Nu ik deze column aan het schrijven ben, vliegen de maartse buien me om de oren. Nat, grijs en koud is het buiten. En ja, als we alleen het weer hebben om over te klagen, zijn we toch gelukkige mensen, maar toch…brrrrrrrrrr. Het blijkt dat we één plaats gezakt zijn op de ranglijst van de meest gelukkige landen van de wereld: van plaats 5 naar plaats 6. Finland staat op 1.
Ik probeer meestal alles positief te benaderen zoals jullie ook wel in mijn columns hebben kunnen lezen. Nu had ik gedacht om toch eens de Top 10 van mijn irritaties met jullie te delen.
Met stip op de eerste plaats: Onzinnige rechtszaken, onzinnige bezwaren die alles vertragen. Als elk onzinnig bezwaar de bezwaarmaker eens 5.000 euro zou kosten, dan denkt men hopelijk eerst eens wat beter na voordat ze mijn kostbare tijd verspillen.
Irritatie nummer twee: Vergunningstrajecten die, doordat telkens de regels veranderen, veel te lang duren. Daar schiet niemand wat mee op, behalve misschien de talloze adviseurs.
Op de derde plek staan storingen die altijd in het weekend zijn. De vierde plek wordt bezet door polarisatie, bijvoorbeeld Tjeerd de Groot die met zijn uitspraken mensen tegen elkaar opzet. Of talloze Kamervragen die vooral door de Partij voor de Dieren aangevraagd worden en vaak niks toevoegen, maar wel een smak geld kosten en alleen maar bedoeld zijn om de publieke opinie te beïnvloeden. Of ben ik nu ook aan het polariseren?
Winter is irritatie vijf. Drie jaar geleden lag er drie weken sneeuw waardoor vrachtwagens niet bij de stal konden komen en we uren moesten schaven om de weg vrij te maken. Toegegeven, het geeft ook wel weer mooie plaatjes.
Irritatie zes: Biggen die roosters loswrikken en daardoor in de put rondzwemmen; natuurlijk ’s avonds laat. Ontdekt door een alerte Tonnie die toevallig thuis op de livewebcam aan het kijken was. Na een avondje met de familie biggen vissen, waren ze wel weer allemaal gered.
Varkenspest staat op de zevende plek in mijn Top 10. Ik had mijn hoogdrachtige dieren in een varkenspestvrij gebied al aangedekt en wilde ze naar de kraamafdeling thuis halen. Mijn omgeving was net weer vrijgegeven, maar op de dag van het geplande transport ging het gebied toch weer op slot. Harrie Verkampen bemiddelde toen, zodat ik ze gelukkig nog op tijd thuis kon krijgen.
Nummer acht: lichamelijk letsel. Met karten mijn voet breken; de schouder uit de kom toen ik uit de verrijker sprong en met mijn jas aan de klink bleef hangen; met de bouw van de nieuwe kraamstal in de bouwput gevallen, gevolg tweemaal een knie-operatie; splinter in mijn oog; staalsplinter in mijn duim; hersenschudding nadat ik van mijn paard viel; oogoperatie; door mijn rug gegaan; tanden los door een autobotsing; met snoeien een halve boom op mijn kop; koppijn oftewel allerlei lichamelijke gebreken, waardoor ik mijn werk niet meer kon doen. Maar… ik ben er nog!
Stagiairs die niet op tijd komen, staan op plek negen terwijl ik toch best en een paar keer het goede voorbeeld gaf. Maar goed, ze kwamen wel al was het soms een dag later.
Op de tiende plek en deze kan na een aantal glazen bier tijdelijk zomaar naar de eerste plek stijgen: Domme opmerkingen. Ben je op een gezellig feestje en dan moet er iemand zo nodig zeggen dat het met die varkensstallen allemaal toch niet zo groot hoeft. Dan zeg ik: Gebruik jij dat ook als excuus tegen je vrouw?
Deze column verscheen eerder in april 2024 in vakblad pigbussines.
Jan Vogels
Varkenshouder in Erp www.varkenshotel.com
Tekst: Jan Vogels
Beeld: Natasja Beverloo
